۱۵
ارديبهشت
اراده همایونی مان هنوز بر بستن این کلبه درویشی قرار نگرفته است و دیدن آمار بازدیدها هرچند اگر یک نفر باشند به چند بار (!!) باز هم انرژی مثبتی به ما وارد می کند!
چه کنیم که اینستاگرام گوی سبقت از سایر فضاهای مجازی دزدیده و ما را اسیر گردانیده است! وا نفساه!
و چه کنیم که فرصت اندک است و سر ما شلوغ...البته خداییش اگر بخواهیم می توانیم اینجا بنویسیم ولی چون بازدید نداریم انگیزه نداریم و چون انگیزه نداریم نمی نویسیم و چون نمی نویسیم حس بدی داریم! وگرنه که خدا به سر شاهده هیچی وبلاگ نویسی نمی شود!
حالا هم شکار لحظه ها نمودیم و حسش آمد همین چند خطی را بنویسیم!
باشد که چه اندیشه کند رای صوابمان در آینده
